piątek, 22 lutego 2013

Takie rzeczy...?


Piątek. Godzina 12.20. 
Telefon od jednego ze współpracowników.
"Zostawiła pani okno otwarte w aucie od strony pasażera..."
Pobiegłam na parking... Zobaczyłam...
I..... wzięłam zmiotkę i zabrałam się za czyszczenie wnętrza samochodu  ze świeżo nawianego  śniegu... :D

Ten sam piątek. Godzina. 16.40.
Na parkingu pod marketem przepchałam przez zaspy wózek pod samochód.
Pilot zrobił "pik pik".
Trochę mnie zdziwiło, że zamek bagażnika nie wydał dźwięku odblokowując się.. ale chwyciłam klapę i otwarłam...
I.....
Oniemiałam.... 
Ktoś wsadził do bagażnika mojego autka jakieś papierowe wypchane torby?  Tylko kiedy??? I  Kto????!!!
Zamknęłam klapę. Ponownie otwarłam.
Nie zniknęło. Zamknęłam czym prędzej i zanim udało mi się wpaść w panikę, rzuciłam kątem oka na rejestrację...

Moja corsunia, notabene bliźniaczo podobna,   była zaparkowana o dwa auta wcześniej....
:D.

Takie rzeczy tylko mi?

Miłego wekendu. :).
Tylko mi? 

poniedziałek, 11 lutego 2013

Gdzie są kina z tamtych lat...

Zachciało mi się wczoraj kina. No może raczej filmu. 
Na dodatek musicalu.
Poszłam więc.
Nędznicy. Film, którym takiegosobie nastroju, raczej się nie poprawi... ale w zamian miało być  dużo dobrego, przestrzennego dźwięku.
Był. I owszem... 
Przez pierwszą godzinę dobiegały z korytarza kinowego dzikie wrzaski dzieciaków świętujących urodzinki. Zaś tuż obok mnie, z miejsca nr 13,  słychać było  regularne  "chrup, chrup, ciamk ciamk, liup liup".
Nosz, do jasnej cholery...
O ile popkorn jestem jeszcze w stanie zdzierżyć... to ani zapachu, ani dźwięku spożywania naczosów (czy jak im tam) - ni chu chu. 
Być może budzą się już we mnie powoli cechy starszej upierdliwej pani... ale po braku reakcji na moje zniesmaczone westchnienia po kolejnym "chrup chrup, mlask mlask" zapytałam  (nawet w miarę uprzejmie):
"czy mogłaby pani chrupać ciszej"?Osoba obok okazała się na tyle kulturalna, ze obiektywnie muszę stwierdzić - faktycznie starała się konsumować nieco ciszej. Jednak nie potrafiłam się maksymalnie skoncentrować na filmie, oko mimowolnie zezowało w kierunku dziewczyny i bacznie obserwowało ruch ręki do pudełka z chipsami.  Ucho moje zaś  w napięciu oczekiwało na kolejne "chrup chrup"...
Po  godzinie zmagania się samej z sobą,   pozbierałam manatki i przesiadłam się dwa rzędy niżej... pan obok zajadał orzeszki. Ale a szczęście bezdźwięcznie. 

Swoją drogą ... idzie człek do kina, na  poważny film a nie jakąś dziką komedię...nastawia się głębsze refleksje, odpowiednią atmosferę...
a tu .... chrup chrup... i ohydny,  mdły  zapach tych meksykańskich sosów...

Nagłośnienie w  salce kinowej Cinema City  też raczej pożal się Boże...
Przypominam sobie "upiora w oprze" oglądanego kilka dobrych lat temu w Multikinie...
Tam dźwiękiem byłam przesiąknięta od stóp do głów...i na dodatek regularnie odziewałam się  w gęsią skórkę...

a tu....

jakby mono...

Po dwugodzinnoczterdziestominutowym seansie opuszczałam salę z uczuciem niedosytu... 

Chyba naprawdę się starzeję... 
Coraz trudniej mi dogodzić....



ps. a jak se pomyślę, że kino, w którym spędziłam w mojej młodości mnóstwo przemiłych chwil   zamienili na Biedronkę... to mnie po prostu trafia szlag!.