Cuda dziwy

Ko, mój znajomy, pewnego razu został poproszony o pomoc w wyniesieniu starych mebli z mieszkania, którego szczęśliwym posiadaczem stał się niedawno jego znajomy.

Znajomy mój, chętnie niosący pomoc wszystkim swoim znajomym, staruszkom potrzebującym wejść na 3 piętro bez windy, dziadkom nie umiejącym utrzymać wiertarki w rękach. i dzieciom, którym nagle zepsuło się koło od roweru.. ochoczo przystąpił pewnego pięknego letniego wieczoru do pracy. 

Kiedy z wielkiego mieszkania w starej kamienicy, mieszczącej się przy głównej ulicy mojego miasta wyniesiono już przedostatnie fragmenty meblościanki pamiętającej czasy Gierka  uwagę Ko przykuła brudna, zapajęczona poszewka na poduszkę, zwaną dźwięcznie jasiek, która znajdowała się w kąciku  ostatniego mebla, jaki mieli wynieść.

Właściciel mieszkania, słynący  z pedanterii i umiłowania do czystości, z obrzydzeniem wskazał stary materiał i rzekł krótko: "zostaw".

Ale Ko, nie byłby sobą gdyby nie wsadził nosa, a właściwie rąk w środek brudnej szmatki. Rozwiązał tłumoczek  i wysypał zawartość na podłogę. Panowie oniemieli. Na parkiet wypadły : dwa działające rosyjskie zegarki z czystego złota najwyższej próby, ze złotymi wskazówkami, pierścionki z szlachetnymi kamieniami, łańcuszki,  i coś na kształt samorodka..
Na oko z 50 gram szlachetnego kruszcu. 

Trudno w tę historię uwierzyć.

Dziś w dobie kart kredytowych, rachunków oszczędnościowych i wirtualnych przelewów  to przecież takie jakieś....  nie z tej epoki...
A ile jeszcze podobnych skarbów i tajemnic kryją w sobie stare wielkie, zapuszczone  mieszkania, w kamienicach, które w czasach swej świetności słyszały tylko język niemiecki?

W nowym  mieszkaniu dopiero co wybudowanego apartamentowca takiego bonusu pewnikiem się nie znajdzie.


Dzisiejsze ziarnka:
:) wieści dobrej treści
:) galaretka agrestowa
:) popołudniowa drzemka

Last Minute

Siedzi sobie człowiek w niedzielne przedpołudnie w łóżeczku.
Popija kawę. 

Zastanawia się człowiek co zrobić z dniem. Za oknem szaro buro i ponuro (tyle ludzi wyklinało upały - to teraz mamy późną jesień  - kapie i wieje, ze hej. ). Wychodzić spod ciepłej kołderki się nie chce. Logiczne jakby.

Włącza se więc człowiek komputer, tu poczyta, tam skomentuje, obejrzy zdjęcia wrzucone przez znajomych na nk. I tak człowiekowi mijają minuty...druga za pierwszą, trzecia za drugą...
Z zaczytanio-zamyślenia wyrywa człowieka telefon.
O! Iwi. Ta, co szaleje w Zakopanym, razem z Asią vel Gucio... 

"Mamy dla Ciebie ofertę Last minute  - nie do odrzucenia. W piątek....." 

 i tu Iwi w punktach,  podpunktach i podpunktach podpunktów przedstawia  harmonogram przyszłego weekendu. Z moim udziałem w trzeciej roli głównej.
Opracowany w szczegółach. Najdrobniejszych. Łącznie z wymienieniem tego, co mam zapakować do walizki, a co zbędne jest, bo One już mają i chętnie użyczą.

Moje tegoroczne wakacje, to jedno Wielkie Last Minute.
I Dzięki Bogu. Bo tych zaplanowanych urlopów   przeważnie nie udaje mi się zrealizować. Zawsze po drodze jakieś trzęsienia ziemi, niespodziewane zwroty akcji i zakręty, których na mapie nie było.

Szefowi się ponoć nie odmawia, a oferty nie do odrzucenia, się nie odrzuca :). 

No to 

Dzisiejsze ziarnka:
:) kolejne marzenie odczepione chmur
:) rodzinna niedziela
:) lato trwa (Kate miała rację)

ps. Chwilo trwaj

Mały Książę powiedział: 

Jeśli jest się bardzo smutnym kocha się zachody słońca.

Chłopaczek miał rację (z autopsji) ale powiem Wam również, że jeśli jest się uśmiechniętym i radosnym, jednym słowem  - szczęśliwym, kocha się równie mocno, a może  jeszcze bardziej...

Dzisiejsze ziarnka:
:) miłe pourlopowe pracy początki (tylko trzy nadgodzinki)
:) szare niebo
:) pranie opanowane

Chwilo trwaj...

...powtarzam za Natką za całym przekonaniem... Ale ona nie słucha... ma mnie totalnie gdzieś.. (Chwila ma się rozumieć, bo Natka to w środku nocy o północy wysłucha)
Chwila nieubłaganie umyka...
Trwać jednak będzie we wspomnieniach, milionie piegów,  rozjaśnionych słońcem włosach, piasku wysypującym się z walizki... i zdjęciach...
Oby akumulatorki, które codziennie ładowałam na plaży miały niewyczerpalną moc... i dotrwały w dobrym stanie do kolejnego urlopu...

To było moje najbardziej uśmiechnięte lato!

:))))

Dzisiejsze ziarnka:

:) szczęśliwy powrót do domu

:) ocalałe pelargonie

:) muszelka

Wakacje czas zaczać!

 
Słonecznie i deszczowo - czyli prognoza pogody, która zawsze się sprawdzi :-)
Oczywiście życzę wszystkim jak najwięcej słońca, ale przecież deszczowych piosenkach tez jest sporo uroku, nieprawdaż? :-)
No to... udanych, pogodnych wakacji i dużo muzyki zarówno w uszach jak w duszy! (...)

 Życzenia te otrzymałam od Natki.
Podpisuję się pod nimi z całym rozmachem i przekazuję je kochani Wam. 






Do zobaczenia po urlopie:))))


Dzisiejsze ziarnko:
:) marzenia jednak czasem odczepiają się od chmur:))))))))))

3 lipca

39 bez pół jeszcze roku pół...:)))))))

Tak. To znów dziś. Kolejny krok w życia nowy rok.
Na torcie są i wisienki słodkie i wiórki gorzkiej czekolady. Inaczej byłoby za mdło.

A w prezencie :
zabiorę się właśnie tam, gdzie słońca cudny blask i szum spienionych fal.
Yahoo!!!

Dzisiejsze ziarnka:

:) jestem

:) pierogi u mamy

:) bujanie w obłokach

P

Sponsorem tego  posta jest literka Pe. 

Pe -  dziś znaczy więcej niż tysiąc słów.

P - jak pigwówka,
P - jak pieprzony placyk
P - jak przyjaciele
P - prawo jazdy
P - POZYTYWNY (nareszcie!)


"Nadejszła wiekopomna chwila - stał się cud - zdałam."

- tej treści smsa puściłam w eter kilka chwil po opuszczeniu czerwonego fiata punto z napisem JAZDA EGZAMINACYJNA.

(a wiekopomna jest,  bo nauka jazdy i kurs obkupiony był łzami, niesamowitym stresem, chwilami zwątpień i zachwytów. Była to najprawdziwsza w świecie orka na ugorze. Harowałam ja. Harował  mój pierwszy instruktor Jacek, bez którego na 3678 %  nie było by dzisiejszego dnia. To On, z uporem maniaka  powtarzał mi: Daj sobie szansę!, podczas, gdy ja widziałam li tylko swą beznadziejną beznadziejność i daremną daremność. Dzięki.

Ka, moja przyjaciółka ze szkolnych lat odpisała na moją wiadomość: 

Nie ma cudów, są medale za wytrwałość!

Medale, dla wszystkich, którzy byli ze mną po każdym oblanym egzaminie. Natce, Asi (Gucio, to ty), Ynce, Mojej Kuzyneczce....Szczególnie zaś Iwi, która tak dzielnie wytrzymywała ze mną w pracy i pocieszała, gdy poranna kawa smakowała tylko porażką. 

Dzisiejsze ziarnka:
:) P - jak pakowanie na wakacje.
:) smak pigwówki
:) sympatyczny egzaminator.


ps.1.
A oto odpowiedzi na pytania postawione kiedyś tam.
1. Po ilu kostkach Ida się uśmiechnie?
    Odpowiedź: po pięciu. 
2. Co jest lepsze niż seks?
    Odpowiedź: szybka jazda samochodem (jak się nie ma co się lubi... to się lubi.... itede)

ps.2.
Gdyby ktoś robił w Gliwicach prawko i chciałby uczyć się u rewelacyjnego instruktora - pisać, klikać. Służę informacją. 

ps.3. Dziękuję też Koordynatorowi, bo bez niego nie trafiłabym do Najlepszego w świecie Instruktora Prowadzącego.