Nie ma takiej rzeczy, na którą nie pomoże kawałek czekolady

Wybrałyśmy się we trzy psiapsiółki.
Takie psiapsiółki od wspólnej biedy.
Ja bardzo bardzo smutna.

Na randkę w ciemno. Dwie samotne, jedna....hmmm...

Na dzień dobry, a raczej dobry wieczór,  utknęłyśmy w  korku długości kilku metrów przy bramce wpuszczająco-biletowej. Z jakiego powodu - nikt nie wiedział nikt nie wnikał. Każdy grzecznie stał. na swoim miejscu i tylko się dziwił.  Iwi trochę się stresowała, bowiem nie chcąc dać zarobić kroci kinowym bufecikom przemycała w torebce kolę i czipsy i batoniki.  

Wtargnęłyśmy na salę kinową już w trakcie reklam.

Iwi trafiła na miejsce tuż obok pani w  moherowym bereciku. "Po co one przyszły do kina!" zbulwersował się Berecik, bo fakt faktem, trochę plotkowałyśmy na tych reklamach.  Iwi, przezornie przygotowała sobie mówkę w razie gdyby miłośniczka moheru zamierzała oburzyć się na nas za to, że głośno się śmiejemy...

W końcu na komedii romantycznej śmiać się chyba można....

Ale nie... pani chichrała się również, tyle w innych miejscach...   szczególnie śmieszyły ją sceny erotyczne...

Lubię bajki z hepiendem. Obejrzałam więc film. Na kolana jednak nie rzuca.

Potem poszłyśmy na desperados. Powoli staje się tradycją, że topię smutki w złotym piwku. Żebym czasem jednak nie sięgała po niego zbyt często, Opatrzność czuwa...Na ból  psychiczny podobno niezłym lekarstwem jednak ból fizyczny, no wiec...  grzmotnęłam zwłokami (się mi obcasów wysokich zachciało) tuż przed wejściem do lokalu ,  które wskazał nam stały bywalec knajpki... niekoniecznie trzeźwy, ale przynajmniej uprzejmy.

Poblablałyśmy, poklachałyśmy, powzdychałyśmy, poopowiadałyśmy i po  trzech piwkach pobiegłyśmy na przystanek. Siku się nam chciało jak cholera. A do domu daleko. Hop za zwał śniegu. I bez obciachu.

W autobusie  Koleżanka spotkała kolegę. Znałam go. Z opowiadań. I nie wiem, czy to piwo sprawiło (bo gdy wytrzeźwieje człowiek inny gust ma inny smak?) , czy jak, ale wyglądał na wcale sympatycznego. Oni wysiedli wcześniej. Ja pojechałam dalej. W mniej więcej połowie drogi  pan kierowca zatrzymał się. Spojrzał na mnie wymownie,  a ja obejrzawszy się za siebie (uwielbiam siedzieć na pierwszych miejscach) zauważyłam żem tylko ja została... samiutka w limuzynie marki VOLVO... Nie, nie... nic z tych rzeczy... lubieżne spojrzenie to to nie było, raczej oznaczało "ty idiotko wysiadaj", a na głos dodał "nie umie pani czytać?!" Okazało się, że pan  do zajezdni tylko... a nie na moje osiedle...Przeprosiłam więc i pobiegłam na inny przystanek. Wyjęłam telefon komórkowy i zadzwoniłam.

Po taksówkę.

Dotarłam do domu.
Otwarłam puszkę z czekoladkami.

Włączyłam komputer.
"Teraz jest internet" *

* Holden Caulfield